طراحی قابل قبول تاکسی های اتوماتیک در خدمت افراد با نیازهای متفاوت

وسایل نقلیه خودکار (AV) مانند تاکسی های اتوماتیک، توجه رسانه ها را به خود جلب می کنند، زیرا صنعت و سهامداران سیاسی مدعی هستند که ایمنی و دسترسی به حمل و نقل را برای همه بهبود می بخشند. اما برای افرادی که نیازهای حرکتی متفاوتی دارند و برای کار فراتر از وظیفه رانندگی به رانندگان انسانی اعتماد می کنند، احتمال وجود تاکسی های بدون راننده، پیشرفت به نظر نمی رسد. تا زمانی که امکانات مناسب برای طراحی وسایل نقلیه خودکار ساخته نشود، شرکت ها با خطر تضعیف دسترسی به حمل و نقل برای جوامعی که این فناوری نویدبخش آن است، مواجه هستند.

گزارش مفصل شورای ملی علوم و فناوری و وزارت حمل و نقل ایالات متحده در ژانویه 2020، تصویری روشن از آینده مجهز به رانندگی خودکار را ترسیم می کند. آنها پیش بینی می کنند وسایل نقلیه خودکار "کیفیت زندگی، دسترسی و تحرک بهتری را برای همه شهروندان فراهم کند." جایگزینی راننده با یک سیستم خودکار با حذف "احتمال خطای انسانی" حمل و نقل ایمن تری را نیز ایجاد می کند.

علاوه بر این، همگام سازی حرکت وسیله نقلیه با الگوها، مسافت و ترافیک نه تنها به خدمات کارآمدتر، بلکه ناوبری ایمن تر در جاده نیز منجر می شود.در نتیجه، این پیشرفت ها باید به کمتر بودن اتومبیل، ترافیک کمتر، مصرف سوخت اقتصادی و افزایش در دسترس بودن خودرو نیز کمک کند.

بیشتر از رانندگی

وسایل نقلیه خودکار اگر به درستی استفاده شوند، می توانند دسترسی به حمل و نقل را برای همه افراد، بهبود دهند. اما با در نظر نگرفتن انواع دیگر کارهایی که راننده انجام می دهد، AV های موجود ممکن است مشکلاتی را برای افراد با نیازهای مختلف ایجاد کنند.

برای افراد مسن، معلولان و حتی افرادی که در شرایط اضطراری قرار دارند، راننده فاصله ای بین توانایی شخصی و قابلیت دسترسی به وسیله نقلیه را از بین می برد.

رانندگان به افراد و وسایل نقلیه و همچنین به داخل و خارج از آنها کمک می کنند. همچنین، آنها چمدان و تجهیزات حرکتی مانند ویلچر و واکر را جابجا و ذخیره می کنند و در موقعیت های اضطراری مانند ایست قلبی، واکنش آلرژیک یا مصرف بیش از حد دارو، می توانند موثر باشند.

با این حال، در حال حاضر درخواست یک رابط AV برای کمک، مانند این است که اگر از زمین به پایین افتاده اید، از مرور گر سیری"Siri" بخواهید به شما کمک کند.

دو سیستم نابرابر

در دهه 1970 و سال های پس از آن، کنگره تشخیص داد که طراحی مجدد حمل و نقل برای دسترسی بسیار پرهزینه است. در عوض، آنها دستگاه های کمکی را در شبکه های حمل و نقل قدیمی نصب کردند و انتظار داشتند که رانندگان تاکسی بخش خصوصی به آنها کمک کنند. Somze”  "این کار را انجام داد، در حالی که بسیاری از افراد این کار را  انجام ندادند.

مشکلات تبعیض منجر به وضع قانون برجسته برای معلولیت در سال 1990 در آمریکا شد. این قانون، ADA تبعیض را بر اساس توانایی، غیرقانونی اعلام کرد - اما دسترسی به حمل و نقل هنوز به راننده وابسته بود. امروزه شهرها و شرکت ها هنوز با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند. افراد با نیازهای مختلف در برابر تصور و تعصب راننده، آسیب پذیر هستند. اغلب اوقات افراد با نیازهای مختلف به طور کلی از کمک یا حمل و نقل محروم می شوند.

فقط در سال 2016 بود که تاکسی های بوستون، اوبر و بعداً "Lyft " تعداد کمی از وسایل نقلیه قابل دسترسی با ویلچر را در ناوگان خود ادغام کردند و سایر شرکت ها مانند "SilverRide " خدمات ویژه ای را برای افراد مسن تر ارائه دادند.

اما حتی با وجود این موارد اضافه شده، رانندگان تاکسی، اوبر و لیفت همچنان در شهرهایی مانند واشنگتن دی سی، بوستون، شیکاگو، سانفرانسیسکو و نیویورک، لغو سفر و زمان انتظار بیشتری را تجربه کردند.

در حالی که وسایل نقلیه تخصصی گامی ارزشمند در جهت حمل و نقل قابل دسترسی هستند، اما به معنای تعداد بیشتر خودروها در جاده ها است. یک مطالعه در سال 2017 نشان داد که "Uber و"" Lyft "در حال افزایش ازدحام ترافیک در شهرها هستند که منجر به افزایش خطرات ایمنی، زمان حمل و نقل و آلودگی می شود. برای افزودن به مشکل ترافیک، مجمع حمل و نقل بین المللی پیش بینی می کند که با به کارگیری اتومبیل های خودکار در کنار اتومبیل های سنتی در جاده، ترافیک حتی بیشتر می شود.

آینده

توسعه دهندگان" AV "با چیزی که شبیه موارد قابل دسترسی است، دست و پنجه نرم می کنند. برخی از شرکت های برجسته AV بر قابلیت دسترسی در داخل خودرو تمرکز دارند. "Waymo "و" Lyft "در تلاشند تا اطلاعات را به مسافران معلول انتقال دهند. آواتارهای واقعیت مجازی نیسان ممکن است به مسافران نیازمند، کمک کنند.

سایر شرکت های AV با طراحی مجدد دسترسی، به قابلیت دسترسی جدیدی نزدیک می شوند. استارت آپ "May Mobility " یک سطح شیب دار با شیب کم برای ویلچر مستقر کرده است. درهای بال چوبی تسلا برای دسترسی راحت تر به صورت عمودی باز می شوند و ویژگی Smart Summons آنها به رانندگان اجازه می دهد تا برای گرفتن آنها با ماشین خود تماس بگیرند.

به نظر من، تخصص خودرو نباید مسیر پیشرفت باشد. رمپ ویلچر در یک اتومبیل و بریل در اتومبیل دیگر باعث افزایش اتومبیل های موجود در جاده، کاهش دسترسی و افزایش هزینه مصرف کننده می شود. برای اینکه AV ها به عملا دستیابی برسند و از نظر زیست محیطی کارآمد باشند، باید همه اتومبیل ها به طور مشابه در دسترس باشند، حتی اگر مکانیسم های دسترسی همیشه استفاده نشوند. از این طریق AV می تواند انواع وظایف رانندگان را که در حال حاضر توسط انسان انجام می شود، دقیق تر و بدون هیچ گونه تبعیضی انجام دهد. از ویژگی های استاندارد می توان به درهای موتوری دکمه فشار یا صوتی فعال با رمپ های کشویی، فضای ورودی به جای صندلی های جلو و هندریلس داخلی اشاره کرد.

یک نقطه خوب برای شروع این است که ذینفعان در مورد نیازهای دسترسی باید به توافق برسند و با پیشرفت های AV به عنوان قطعاتی از یک راه حل دسترسی به جای بازارهای مجزای جداگانه که به سمت حداقل مقصدها می روند، برخورد کنند. موسسه موسسه گرین لاینینگ"Greenlining "، موسسه تحقیقات غیرانتفاعی و اجتماعی، پیشنهاد می کند که علاوه بر قابلیت دسترسی باید قابلیت های دیگر که شامل ملاحظات مالی، فرهنگی، فناوری، لجستیکی، نژادی، جنسیتی، سنی، طبقاتی و جغرافیایی باشد را نیز در نظر گرفت. اگر وسایل نقلیه خودکار برای کنترل بی نظمی و پیچیدگی رانندگان تاکسی که در حال حاضر با آنها سر و کار دارند، تولید شوند، جامعه یک قدم به دسترسی واقعی نزدیک تر خواهد شد.

منبع
the Conversation