تاثیرات مثبت زندگی با سرعت پنج کیلومتر در ساعت به مراتب فراتر از فرد است. پیاده روی برای محیط زیست، پیشگیری از جرم، ایجاد جامعه و اقتصاد بسیار تاثیرگذار است. وقت آن رسیده است که مردم برای داشتن پیاده روهای خوب درخواست کنند. با این وجود، ما برای ساختن شهرها، فضاهای عمومی و به جریان انداختن خیابان هایی با سرعت 40، 60 و 100 کیلومتر همچنان در حال تاب آوری هستیم. امروزه، شهرها برای صنعت ماشین در حال ساخته شدن هستند و نه برای انسان ها! یعنی ناسازگاری در زندگی مردم، بیماری، تنهایی و تغییرات آب و هوایی عمدتا به دلیل طراحی نامناسب شهری است. بنابراین، باید شهرها باید به گونه ای طراحی و بازسازی شوند تا انسان در اولویت باشد و نه ماشین.
امروزه، برنامه‌ریزان شهری در تلاش هستند تا چه بیشتر از سابق، مالکیت فضاهای عمومی را از وسایل حمل و نقل عمومی رها کنند و در اختیار مردم قرار دهند. این هدف به شیوه‌های مختلفی انجام می شود که از مهم‌ترین آنها می‌توان به افزایش پیاده راه‌های شهری اشاره کرد. همانطور که می دانید در پیاده‌راه‌ها تنها عبور و مرور مردم یا دوچرخه‌سواران مجاز است و هیچ وسیله نقلیه دیگری از جمله وسایل موتوری حق عبور و مرور از طریق آنها را ندارند. وجود چنین فضاهایی ضمن افزایش نشاط شهروندی، بهبود سلامت جسمی و روانی مردم و کاهش انتشار گازهای آلاینده و به تبع اثرات اقلیمی و آلودگی هوا می‌تواند به رشد اقتصاد در شهرها کمک کند. در ادامه به برسی بعد اقتصادی افزایش پیاده راه‌ها در شهرها می پردازیم.
گسترش پیاده راه ها و رونق مراکز تجاری
زمانی که مردم به صورت پیاده در مناطق شهری تردد کنند، فرصت بیشتری برای بازدید از مراکز تجاری خواهند داشت که این موضوع به سهم خود می‌تواند آنها را به خرید از این فروشگاه‌ها مشتاق کند و به رونق قابل توجه اقتصاد در آنها منجر شود. آمارر نشان می دهد که در پورتلند، بزرگ‌ترین شهر ایالت اورگن در ایالات متحده آمریکا، مردم ۲۰ درصد کمتر از سایر شهرهای آمریکایی به تردد با وسایل نقلیه موتوری می‌پردازند که همین امر سبب شده است رونق اقتصاد محلی تا یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار در سال افزایش یابد.
بسیاری از محققان بر این باور هستند که هر چه یک شهر از پیاده راه‌های بیشتر و متراکم‌تری برخوردار باشد، فروشگاه‌ها و بازارهای کوچک بیشتری در آن افزایش می‌یابد که این امر افزایش تنوع محصولات و خدمات، خرید و فروش مستقل، اشتغال محلی و فعالیت بیشتر شرکت‌های نوپا را در پی دارد و به رونق بیشتر اقتصاد محلی نیز منجر می‌شود. علاوه بر این، از بعد روانی مردم در مکان‌هایی تمایل به خرید بیشتر دارند که تعداد بیشتری از افراد در آن منطقه حضور دارند و پیاده راه کردن خیابان‌ها یکی از روش هایی است که می‌توان با افزایش تردد عابران پیاده، میزان خرید را افزایش داد.
افزایش ارزش املاک در اطراف پیاده راه ها
بدیهی است که مسیرهای پیاده‌روی نه تنها در افزایش سلامت جسمی و روحی ساکنان یک منطقه کمک می‌کند، بلکه به افزایش ارزش املاک آن منطقه نیز منجر می شود. در واقع هر چه تعداد پیاده راه‌های یک منطقه شهری بیشتر باشد، خرید و فروش نیز در آن بیشتر انجام می‌شود، خدمات محلی و ارائه محصولات با کیفیت بیشتری صورت می‌گیرد، فرصت‌های شغلی افزایش می‌یابد که همه این مولفه ها در افزایش ارزش املاک سهیم است. برای مثال در لان کاستر کالیفرنیا، افزایش پیاده راه‌ها در مرکز شهر منجر به سرمایه‌گذاری ۱۳۰ میلیون دلاری در بخش خصوصی و بازده اقتصادی ۲۷۳ میلیون دلاری در شهر شده است.
رونق صنعت گردشگری در شهرهای دوستدار عابر
منتقدان شهری معتقدند که گردشگری یک شهر تا حد زیادی تحت تأثیر زیرساخت‌های آن قرار می‌گیرد به طوری که هر چه رفت و آمد برای مسافران راحت‌تر و ایمن‌تر باشد، جهانگردان بیشتری برای بازدید از جاذبه‌ها راهی آن می‌شوند. علاوه بر این، در شهرهای دوستدار عابر پیاده، مسیرهای پیاده‌روی اغلب در نزدیکی جاذبه‌های شهر و بناهای تاریخی آن بنا می‌شود که همین امر به سهم خود در افزایش گرایش مسافران به بازدید از این مکان‌ها نقش اساسی بر عهده دارد.
توسعه اقتصادی در مناطق اطراف پیاده راه‌ها
بسیاری از جوان های نسل امروز، نگرش‌های متفاوتی با نسل‌های گذشته در زمینه مسکن دارند. به عنوان مثال، بسیاری از آنها بر این باور هستند که اجاره کردن خانه بسیار معقول‌تر از خرید آن است یا اینکه سکونت در شهرهای کوچک‌تر با امکان پیاده‌روی و چرخه‌سواری می‌تواند فرصت‌های اقتصادی بیشتری به آنها هدیه دهد تا اینکه بخواهند در مناطقی با تراکم جمعیت بالا، خیابان‌های پهن اما پر از خودروها و ترافیک‌های سنگین و فضاهای عمومی با ایجاد کمترین فرصت تفریحی سکونت کنند. امروزه صرف نظر از سن یا نسل، اغلب مردم تمایل دارند در مناطقی سکونت کنند که امکان فعالیت‌های بیرون از منزل را برای آنان فراهم کرده است و پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری شیوه غالب تردد در آنها به شمار می آید، چرا که به توسعه اقتصادی در این مکان‌ها منجر می‌شود.
شواهد نشان می دهد که جوامع استراتژیک در جستجوی یافتن فرصت‌هایی برای افزایش امکان پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در بین شهروندان هستند، چرا که می‌دانند وجود چنین مسیرهایی تمام ساکنان را صرف نظر از سن و توانایی جسمی به سمت فضاهای عمومی و بازارها روانه می‌کند و این امر به سهم خود می‌تواند در بهبود وضعیت اقتصادی شهر مؤثر واقع شود.
گسترش سرمایه گذاری در شهرها
به طور کلی، کمپانی‌های خصوصی اغلب مایل هستند در مناطقی با بیشترین پیاده‌راه سرمایه‌گذاری کنند، چرا که از گرایش مردم به اشتغال و خرید و فروش در این مناطق آگاه هستند. برنامه‌ریزان محلی منهتن در آمریکا، تنها با صرفه بودجه‌ای حدود ۱۱۵ میلیون دلار یکی از مسیرهای راه‌آهن قدیمی را به یک پارک خطی تبدیل کردند که به عنوان پیاده راهی محبوب مورد استفاده مردم قرار می‌گیرد. احداث این فضای سبز زیبا هر ساله بیش از پنج میلیون گردشگر را راهی نیویورک می‌کند، به اشتغال ۱۲ هزار نفر منجر شده، هر ساله درآمدی بیش از دو میلیارد دلاری در بخش‌های خصوصی اطراف را نصیب آنها می کند و در نهایت، ارزش املاک اطراف را به بیش از دو برابر افزایش داده است.
یکی از نمونه های تغییر و اصلاح زیر ساخت و ایجاد فضاهایی برای پیاده روی ميدان تايمز نیویورک می باشد. در حالی که میدان تایمز یک منطقه بزرگ تجاری بوده و گاه به عنوان «تقاطع جهان» شناخته می شود، بیش از یک قرن، تحت تأثیر وسایل نقلیه موتوری قرار گرفته بود. قبل از اصلاح آن در سال 2010، 89 درصد فضا به اتومبیل ها داده شد و فقط 11 درصد به عابران پیاده ها تخصیص داده شده بود. با این وجود، 90 درصد از مردم در حال تردد از میدان تایمز با پای پیاده و تنها 10 درصد با وسایل نقلیه هستند. ایجاد یک میدان بزرگ عابر پیاده که با مخالفت شدید مواجه شد، یک فضای بزرگ را به عابران پیاده بازگرداند. سالها پس از آن نیز افزایش فروش خرده فروشی 172 درصد افزایش یافت، زیرا تعداد پیاده ها گسترش یافت، جرم کاهش یافت و تعداد عابرین پیاده آسیب دیده کاهش پیدا کرد و همچنین زمان سفر برای وسایل نقلیه عبوری از میدان تایمز نیز بهبود یافته است. این اصلاح ساختار شهری و بازسازی ها به شهرهای دیگر مانند تورنتو سرایت کرده است.
راهکارهای ایجاد شهرهای پیاده راه
اگر می خواهیم شهری با قابلیت پیاده روی و دوچرخه سواری ایجاد کنیم و شهری انسان محور داشته باشیم، مجبوریم به مطالعات عمیق در حوزه زیر ساخت ها، حمل و نقل و ترافیک و همچنین سرمایه گذاری در زیرساخت ها مانند پیاده روها، مسیرهای دوچرخه سواری، مبلمان خیابانی و سرویس های بهداشتی بپردازیم. همچنین باید ترکیبی از فضاهای تجاری، مسکونی و فرهنگی ایجاد شود و معابری ایجاد کنید که مردم را با هم متحد می کنند.
به طور کلی، اگر ما جوامع سالم را میخواهیم، باید فضاهای متنوعی ایجاد کنیم که دونده ها و دوچرخه سواران، سالمندان، والدین و فرزاندان خرد سالشان و معلولان ویلچر سوار، افراد خیابانی، صاحبان مغازه ها و انواع کسب و کار ها، در کنار هم احساس راحتی کنند. در نهایت، خیابان ها شبکه اجتماعی اصلی و نهایی هستند، ما نیاز داریم که آنها را نه تنها برای تجارت بلکه برای فرهنگ سازی توسعه دهیم.
