یک برنامه بهسازی معابر، فضای خیابان را برای خدمات بهتر به جامعه پیرامون و طیف گسترده ای از کاربران خود اختصاص می دهد. نیازهای جوامع ما با گذشت زمان تکامل می یابد و طراحی خیابان های ما نیز باید به همین صورت تکمیل شود. این ایده اصلی شکل دهنده مطالعه بهبود وضعیت معابر PPS است (که به آن بهسازی و رژیم غذایی معابر (Road Diet) نیز گفته می شود). هدف پیکربندی طرح خیابان، برای خدمات دهی بهتر به افرادی است که از آنها استفاده می کنند، اعم از مسافر، راننده، خریداران یا دوچرخه سواری کودکان.
در سراسر جهان، جوامع کوچک و بزرگ با اجرای چنین بازآفرینی هایی، به ایمن تر نمودن، افزایش فعالیت ها و نتایج چشمگیر جامعه دست می یابند. پروژه فضاهای عمومی (PPS) این منبع را ایجاد کرد تا دستاوردهای این جوامع را برجسته و بهترین روش ها را به اشتراک بگذارد.
Road Diet چیست؟
رژیم جاده ای (اصطلاحاً کاهش خط یا تغییر مسیر جاده)؛ روشی در برنامه ریزی حمل و نقل است که به موجب آن تعداد خطوط مسافرتی یا عرض موثر جاده برای دستیابی به پیشرفت های سیستمی کاهش می یابد.
استفاده از بهسازی معابر
هر پروژه مکان سازی خود همچنین یک پروژه حمل و نقل است. خواه در حال بهسازی یک پارک، میدان، آب نما یا یک ساختمان عمومی باشد، احتمال وجود یک خیابان در یک یا چند طرف سایت شما وجود دارد – و این خیابان می تواند خلاقیت شما را در زمینه مکان سازی ایجاد کند. یکی از مشخصه های اصلی که پروژه فضاهای عمومی در مورد مکانی موفق ایجاد می کند ، “دسترسی و پیوند” است.
نحوه دسترسی راحت افراد به یک فضای عمومی، تأثیر زیادی بر تعداد و تنوع کاربران دارد. اما خیابان ها همچنین می توانند با امکانات و فعالیت هایی که به وسیله آنها مردم را تشویق به کاهش سرعت خود و مدتی ماندن دعوت می کنند، به یک فضای عمومی یا مکانی در نوع خود تبدیل شوند. با شروع دهه ۱۹۶۰ ، طراحی خیابان ها برای اولویت قرار دادن حرکت وسایل نقلیه جهت گرفت و به تازگی مطالعات متعدد در سراسر جهان به طور مشخص نشان داده اند که مناطقی که این کار در آنها رخ داده، معمولاً آسیب می بینند.
فضای خیابان در قبل و بعد از بهسازی
مسیری با دو لاین را به تصور کنید که سی سال پیش در منطقه ای توسعه نیافته ساخته شده است. به تدریج ، آن منطقه شامل مسکن، مغازه ها و یک مدرسه ابتدایی در نزدیکی خود شد. با رشد جمعیت، ترافیک بیشتری به وجود آمد و متخصصان حمل و نقل سعی کردند با تعریض جاده به پنج خط، ازدحام را برطرف کنند. در ابتدا، این کار باعث کاهش ازدحام در کوتاه مدت شد، هرچند به هزینه تجربه طولانی مدت عابران پیاده و استفاده های عمومی از خیابان همراه بود. سرانجام، حتی ازدحام هم دوباره همانند قبل شدت گرفت. چند دهه بعد، این جامعه و بسیاری دیگر فهمیده اند که ما به انواع مختلفی نیاز داریم – بعضی از آنها بر روی وسایل نقلیه و کالاها عمل می کنند و برخی دیگر بر حمایت از فعالیت های انسانی تمرکز دارند. آنها همچنین متوجه شده اند که بسیاری از خیابان های با اولویت سواره را ساخته اند و بیشتر خیابان های با اولویت انسانی را فرسوده کرده اند.
در این شرایط است که بهسازی خیابان ها جهت گیری را برای ایجاد تعادل در نحوه تخصیص فضا در خیابان های خودکار خود جهت پشتیبانی از حالت های حمل و نقل و فعالیت های انسانی و فراتر از حرکت وسایل نقلیه شخصی به وجود آورده است. بعضی از خیابان ها برای پیاده روی و عبور از خیابان نیاز به پیاده رو و خط عابر پیاده دارند تا مردم بتوانند با خیال راحت از خیابان عبور کنند. دیگران به مکانی برای تضمین دوچرخه و اسکوتر خود برای مراجعه به مغازه های محلی نیاز دارند.
برخی از افراد برای معلولانی که می خواهند از مشاغل محلی استفاده کنند، به پارکینگ در خیابان نیاز دارند. و برخی دیگر نیز برای ترغیب مردم به تأخیر و برخورد با خیابان به عنوان یک فضای عمومی به پیشرفتهایی در زمینه ساخت و ساز نیاز دارند. با ایجاد آرامش همزمان در ترافیک و تأمین فضای اضافی برای تأخیر و جمع شدن افراد، بهسازیهای جاده ای یا خیابانی می توانند به تبدیل هر دو طرف این چرخه معیوب به چرخه ای هرچه بهتر کمک کنند که در آن زندگی عمومی را ایجاد می کند که باعث ایجاد زندگی عمومی بهتری می شود.
فواید بهسازی معابر
قبل از انتخاب ابزارهای مناسب مکانسازی، مانند هر پروژه مکانسازی دیگر، بهسازی خیابان ها باید با فرآیند کار با جامعه برای شناسایی سایت و اهداف پروژه آغاز شود. این مطالعه کوتاه شما را در روند برنامه ریزی یک پروژه بهسازی خیابانی راهنمایی می کند و نمای کلی از دانش فنی مورد نیاز برای اجرای آن را ارائه می دهد.
جوامع هنگامی که بهسازی جاده ای خیابان های متراکم و دارای اولویت وسایل نقلیه را برای ایجاد معابر ایمن، متعادل و فعال احیا می کنند، مزایای زیادی می برند.
ارتقای ایمنی
بهسازی جاده ای با کاهش سرعت در حرکت و توزیع مجدد فضا، به ایمنی بیشتر منجر می شوند. این نتایج ایمنی تأثیر مستقیمی بر روی افراد پیاده و دوچرخه، بازدیدکنندگان یک پیاده رو و حتی رانندگان دارد. هنگام طراحی مجدد خیابان، اولویت بندی در طراحی هایی که امکان جابجایی ایمن را برای کاربران مخصوصاً آسیب پذیر، مانند کودکان و عابران پیاده فراهم می کند، امری حیاتی است.
چندوجهی بودن
همه حالت های حمل و نقل برابر نیستند. هر یک از نظر ایمنی، هزینه، کارایی، سرعت و فراگیری مزایای خاص خود را دارند. مکان های ایمنی برای افراد با دوچرخه و پیاده به فضای قابل توجهی کمتر از وسایل نقلیه تک سرنشین نیاز دارند. با آزاد سازی فضا و متعادل سازی نیازهای انواع مختلف کاربران، بهسازی جاده ای فرصتی را برای خیابان های کامل ایجاد می کنند.
پیاده روهای گسترش یافته
یکی از روشهای برجسته استفاده از فضای آزاد شده از بهسازی خیابان، گسترش فضای پیاده رو است که به طور مستقیم بر مشاغل فعلی و آینده تأثیر می گذارد. مشاغل موجود در پیاده رو – مانند کافه ها، که فعالیت گسترده ای را در سایر مشاغل و فضاها ایجاد می کنند – به نشاط اقتصادی ، قابلیت پیاده روی، امنیت قابل درک و جذابیت کلی مناطق کمک می کنند و انطباق کاربری ها را در بر خواهند داشت.
تقویت اقتصاد محلی
عابران پیاده و دوچرخه سواران بیش از اتومبیلرانی برای خرید مشاغل محلی هزینه می کنند. یک کشف غیرمنتظره از چندین پژوهش، نشان دهنده زیرساخت های بهتر تجربه بهتر این گروه از کاربران را پشتیبانی می کند، که این امر به نوبه خود اقتصاد محلی را بهبود می بخشد.
زیرساخت انعطاف پذیر
مطالعات نشان داده اند که هرچه روسازی معابر و خیابان ها سخت تر و کهنه تر باشد، منطقه مستعد سیلاب و اثر جزیره ای گرمای شهری است. درحالی که ایجاد فضا برای زیرساخت های منظرنرم (softscape) و منظر سبز بیشتر می تواند در محیط های ساخته شده موجود چالش برانگیز و سخت باشد، تغییر کوچک و تدریجی می تواند راحت تر به یک راه حل واقعی تبدیل شود. بهسازی خیابان ها می توانند فضا را برای فضای نرم انعطاف پذیر آزاد کنند تا با تهدید فزاینده حوادث آب و هوایی در تحولات قبلی مقابله کنند.
تجربه کاربر بهبود یافته
متأسفانه تعداد کمی از خیابان ها برای کاربر در مقیاس انسانی (افرادی که پیاده روی یا دوچرخه سواری را انتخاب می کنند) امن، راحت یا جذاب هستند. بهسازی این معابر فرصتی را برای تبدیل خیابان های پر سرعت و کم ظرفیت به دالانی پر جنب و جوش فراهم می کنند.
قابلیت تصویر پذیری
تمام مزایایی که در بالا ذکر شد، خیابان را به یک مکان جذاب، راحت و به یادماندنی برای مکرر تبدیل می کند. مکانسازی (Placemaking) به معنای پرورش این احساس دلبستگی به یک مکان است و بهسازی معابر برای آنها یک استراتژی اصلی خواهد بود.
