برای جلب استعدادهای فنی، شهرها به داستان بهتری احتیاج دارند

بسیاری از تکنسین ها داوطلبانه به بهبود دولت محلی کمک می کنند. تلاش های بزرگ بشردوستانه، مانند برنامه "What works Cities" شرکت بلومبرگ، به همین هدف اختصاص یافته است. هنوز شریان استعدادهای فنی که باید به جامعه شهری سرازیر شود, با ظرفیت کامل کار نمی کند. برای رفع این کسری چه کاری می توان انجام داد؟

دیوید دویل(David Doyle)، نویسنده کتاب "بپرس چه کاری می توانی انجام دهی - چرا دولت محلی به فن آوران بیشتری نیاز دارد و شما نیز چگونه می توانید خدمت کنید" است که از سال 2016-2018 به عنوان مدیر داده های آزاد در شهر سیاتل خدمت می کرد. قبل از پیوستن به دولت محلی، وی در مایکروسافت کار می کرد. او اکنون مدیر برنامه های ابتکاری استراتژیک در فیس بوک است.

وی می گوید:
من به عنوان کسی که بخش فناوری را ترک کردم تا به عنوان مدیر Open Data در شهر سیاتل به دولت محلی بپیوندم ، چالش هایی را که دولت های ایالتی و شهرداری ها  با آن روبرو هستند، از جمله کمبود ظرفیت تجزیه و تحلیل داده ها، از نزدیک دیدم. این باعث شد این سوال را بپرسم که چگونه رهبران دولت ها می توانند دولت محلی و شهرداری ها را به عنوان پیشنهادی جذاب تر برای فن آوران با استعداد مطرح کنند؟
با توجه به تجربیات من از اهمیت رشد این جریان ورورد استعدادهای فنی از بخش خصوصی به بخش شهری، کتابی نوشتم که تا حدی خلاصه ای از تغییراتی است که رهبران دولت ها می توانند ایجاد کنند تا فضایی را برای خدمت و داشتن تعداد بیشتری از فن آوران مستعد ایجاد کنند. بیایید دو مورد از این پیشنهادات را بررسی کنیم:
تغییر روایت در مورد دولت محلی
مشاهده تجزیه و تحلیل داده ها به عنوان یک سرمایه گذاری.

روایت را تغییر دهید
داستان دولت، از سطح استانی و شهری گرفته تا سطح ملی و هر آنچه در این بین است، به درستی روایت نمی شود. در عوض، اکثریت قریب معمولاً داستانهایی را می خوانند و می شنوند که کلیشه های منفی در مورد دولت محلی و شهرداری ها را تقویت می کنند. تغییر کلیشه ها بسیار دشوار است، اما غیرممکن نیست. چطور؟ با تغییر روایت. فناوری و تکنسین ها می توانند نقش اصلی را در تحقق آن داشته باشند.

یکی از راه های شروع این روند تغییر نحوه تفکر شهرداری ها در مورد خود است. عموما وقتی دولت ها و شهرداری ها در هر سطحی بخواهند خودش را توصیف کند، کلمات "فناوری"، "داده" یا "نوآوری" در آن توصیف به خوبی ظاهر نمی شوند. در عوض، این توصیف شامل بحث در رابطه با خدمات، افراد، جامعه، تنوع، ظرفیت سازی و غیره است. در حالیکه شرکت های بزرگ خصوصی به شکلی درست خود را توصیف می کنند.

بیایید به یک مثال نگاه کنیم که هرکسی که این مقاله را می خواند با آن آشنا خواهد شد:
استارباکس. بیانیه مأموریت این شرکت "الهام بخشیدن و پرورش روح انسان است - هر بار یک نفر، یک فنجان و یک محله".
همانطور که شما هم احتمالا مثل من برداشت کردید، این توصیف احساس خوبی در مورد مکانی که بسیاری از ما در آن وقت می گذرانیم, به ما القا می کند. با این حال، اگر پرده را کنار بزنید و بررسی کنید که واقعا استارباکس چیست، خواهید فهمید که در واقع این یک شرکت فناوری است که قهوه می فروشد. استارباکس از نظر مهندسی نرم افزار گرفته تا علم داده پیشرفته، از نظر فنی توانایی فوق العاده ای دارد. به این فکر کنید که طی سالهای اخیر چه تعداد نوآوری به برنامه Starbucks مانند سفارش موبایل اضافه شده است و اینکه چگونه این امکانات اضافی تجربه مصرف کنندگان آن را بهبود بخشیده است. بهبود مستمر تجربه کاربر به اشکال ظریف و حتی کوچک، احتمال بازگشت ما به عنوان مشتری را بیشتر می کند.

بیایید یکی دیگر از عوارض جانبی فناوری این شرکت را بررسی کنیم، نتیجه ای که مردم کمتر از آن آگاه هستند.
میلیون ها مشتری استارباکس "کارت" مجازی استارباکس خود را دائما شارژ می کنند و اعتبار اولیه ایجاد می کنند، که اغلب آنها هنگام رسیدن حد اعتبار مصرفی به نقطه شارژ به صورت خودکار آگاه می شوند. با این کار، مشتریان استارباکس اساساً چندین بار در سال وام بدون بهره به تجارت می دهند. استارباکس علاوه بر داشتن میلیون ها مشتری که عادت های مصرف قهوه آنها برای کسب و کار شناخته شده است، می تواند به طور دقیق پیش بینی کند که این مشتریان در آینده چه هزینه هایی صرف خواهند کرد  که این امر مدل سازی مالی آینده را آسان تر می کند. در واقع استارباکس بیشتر از بسیاری از بانک های بزرگ ایالات متحده در نتیجه استفاده از برنامه خود سپرده گذاری می کند.
در هر سه ماهه، ممکن است استارباکس بین 1.5 تا 2 میلیارد دلار در دسترس داشته باشد, به دلیل اینکه مشتریان از قبل شارژ مانده کارت خود را انجام می دهند. این یعنی استارباکس یکی از بزرگترین بانک های ایالات متحده است که به خاطر پول اعتبار مشتری, سپزده مردم در آن بیشتر از سپرده های بسیاری از بانک ها است.

بیایید یک تصویرسازی انجام دهیم, حال با توجه به موضوع بالا اگر دولت های محلی و شهرداری ها بخواهند نقشی را که فناوری می تواند در کمک به تغییر کامل تجربه مشتریان ایشان یعنی مردم داشته باشد، چه می شود؟
اگر دولت محلی یا  شهرداری بخواهد خود را به عنوان یک شرکت فناوری در نظر بگیرد که به عنوان یکی از مشتریان خود به مردم خدمات ارائه می دهد، چه باید بکند؟
اگر این فرصت را داشتیم که به صفحه نقاشی برگردیم و دولت و شهرداری را از ابتدا تصور کنیم و دوباره طراحی کنیم، اما این بار با استفاده از فناوری مدرن و سیستم های داده خود، به عنوان خط شروع, چه تصویری میتواند باشد؟

 قانون "1 درصد"
یک روایت داخلی که دولت ها می توانند تغییر دهند، نحوه تفکر آنها درباره با ارزش ترین دارایی خود است:
داده ها. دولت ها در همه سطوح باید تجزیه و تحلیل داده ها را به عنوان یک سرمایه گذاری و نه به عنوان یک هزینه مشاهده کنند. هزینه های کنونی برای قابلیت های ممکن در تجزیه و تحلیل داده ها به هیچوجه در حد مورد نیاز نیست، و این نشان می دهد که سرمایه گذاری های عظیم بشردوستانه مانند سرمایه گذاری بلومبرگ چرا انجام شده است.

این منجر به تدوین آنچه من آن را "قانون 1 درصد" می نامم، شد. این یک قانون کلی است که دولت های محلی و شهرداری ها در هر اندازه می توانند برای شروع روند تبدیل توانایی خود در استفاده موثر از داده ها استفاده کنند.

"قاعده این است: حداقل یک درصد از کل سرمایه باید به طور خاص به علوم داده و یا کار تجزیه و تحلیل داده اختصاص یابد."

چرا یک درصد؟
این یک عدد بزرگتر از سرمایه گذاری های فعلی دولت یا شهرداری در تجزیه و تحلیل داده ها است، اما به نظر می رسد هدفی است که باید توسط هر سازمانی به راحتی قابل دستیابی باشد. اگر اندازه های موجود بخش IT را در نظر بگیریم، این هدف یک درصدی حتی منطقی تر می شود.
به عنوان مثال، بخش فناوری اطلاعات در شهر سیاتل که من در آن خدمت می کردم، در زمان نوشتن مقاله حدود 700 کارمند داشت که تقریبا معادل 5.8 درصد از کل کارمندان است. احتمالاً این نسبت در بسیاری از دولتهای محلی و شهرداری ها تکرار شده است. با ادامه ادغام بخشهای IT و انتقال خدمات و زیرساخت های بیشتر به فضای ابری، فرصت برای اختصاص میزان بیشتری به تعداد نفرات بخش تجزیه و تحلیل داده ها فراهم خواهد شد. این بدان معناست که در برخی موارد دولت های محلی و شهرداری ها می توانند بدون نیاز به ایجاد هزینه جدید یا تأمین بودجه پست های جدید، به آستانه یک درصد برسند.

 منطق انجام چنین سرمایه گذاری چیست؟
یک درصد یک روش ساده برای رهبران دولت و مردم است که باید درباره داده ها به عنوان یک سرمایه گذاری فکر کنند و با آنها صحبت کنند. یک درصد عدد زیادی نیست، به ویژه هنگامی که بازگشت بالقوه سرمایه گذاری (ROI) می تواند قابل توجه باشد. حتی وقتی تعداد کارمندان شهرداری در طول زمان در نوسان است، تنظیم عملیات تجزیه و تحلیل داده ها و کارکنان با استفاده از این قانون آسان خواهد بود.

برای شهرداری های کوچکتر، این کارمندان می توانند یک واحد تجزیه و تحلیل مرکزی تشکیل دهند. برای شهرداری های بزرگتر، این کارکنان می توانند یک واحد تجزیه و تحلیل مرکزی به علاوه کارکنان داده اختصاصی در هر بخش عملیاتی که لازم است, باشند. به عنوان مثال، بسیاری از ادارات دولتی و شهرداری ها از قبل افسران داده یا مأموران داده را در محل خود دارند. این قانون می تواند به رسمیت بخشیدن به این ساختارها و مدل های بودجه آنها کمک کند.
در حالت ایده آل ، یک مدیر ارشد داده (CDO) واحد تحلیلی مرکزی را هدایت می کند و از تدوین یک برنامه استراتژیک برای نحوه جمع آوری، ذخیره، تجزیه و تحلیل و اشتراک داده ها توسط شهرداری نظارت می کند. آنها همچنین می توانند با افسران ارشد اطلاعات یا افسران ارشد فناوری (CIO / CTO) همکاری کنند تا رویکردهای جامع ارائه خدمات و تجزیه و تحلیل داده ها را در بخشهای خاص توسعه دهند.

به لطف برخی تحقیقات عالی توسط متخصصان در مدرسه دولتی هاروارد کندی، ما در مورد مقیاس تاثیری که از طریق سرمایه گذاری در تجزیه و تحلیل داده ها امکان پذیر است، اطلاعاتی داریم. گزارش آنها بیان می کند که "از نظر بازگشت سرمایه تحقیقات نشان می دهد که سرمایه گذاری برای استفاده از تجزیه و تحلیل داده ها برای از بین بردن اتلاف زباله و دورریختنی های شهری، و سوء استفاده در شهرداری ها می تواند 10 تا 15 برابر هزینه آنها باشد."

همچنین به عنوان نتایج غیر از منافع غیر مالی، "با افزایش کارایی شهرداری ها و کاهش ضایعات، کلاهبرداری و سوء استفاده ها، عزت آنها در بین مردم افزایش یافته و ایمان به دولت های محلی و شهرداری ها بهبود می یابد." این گزارش چندین نمونه از دولت های محلی و شهرداری ها را نشان می دهد که بهره وری، پیشرفت های عملیاتی و از بین بردن زباله ها و کلاهبرداری را که با سرمایه گذاری آنها در تجزیه و تحلیل داده ها امکان پذیر شده است، برجسته می کند.

بپرسید شهرداری می تواند چه کاری انجام دهد
همه گیری مداوم کووید 19 در حال حاضر رهبران دولت ها و مدیران شهرداری ها را برای تفکر خلاقانه تر به چالش می کشد. رهبران و مدیران می توانند با پرسیدن اینکه چه کار می توانند بکنند, راه را برای جذب و حفظ متخصصان با استعدادتر و توانمند سازی آنها برای استفاده موثرتر از دارایی های موجود (به عنوان مثال داده ها) و فن آوری های نوظهور، به سرعت بخشیدن به توسعه یک شهرداری و سایر سازمان ها کمک کنند.

:منبع
 https://cities-today.com/

Main Article Link:
https://cities-today.com/industry/to-attract-tech-talent-cities-need-a-better-story/