چرا دوچرخه های الکترونیکی در حالی موفق می شوند که طرح های قبلی اشتراک دوچرخه، شکست خورده اند؟

وسایل نقلیه مشترک مانند دوچرخه و اسکوترهای برقی، رشد چشمگیری را در سراسر جهان تجربه کرده اند و استرالیا نیز از این قاعده مستثنی نیست. در شهرهایی که چنین امکاناتی دارند ، کاربران می توانند با روش های راحت تر و انعطاف پذیرتری در رفت و آمد باشند.

ظهور اخیر اسکوترهای الکترونیکی مشترک بدون پایه (به عنوان مثال آهک و نورون) خبر از دوران جدیدی از وسایل تقلیه می دهد. بریزبن، پایان طرح ده ساله اشتراک دوچرخه " CityCycle" را نمایش داد.

اندکی پس از اعلام خبر نابودی "CityCycle "در اواخر سال 2020، شورای شهر بریزبن، پیشنهاد جایگزینی آن را با دوچرخه های الکترونیکی بدون پایه مشترک داد.  سوال این است که چرا در مواردی که موارد قبلی در بریزبن و دیگر شهرهای استرالیا شکست خوردند، طرح دوچرخه الکترونیکی موفق خواهد شد؟

امروزه استفاده از وسایل نقلیه مشترک در حال افزایش است و سهم بزرگی را در جذب مسافرانی از سراسر شهرهای استرالیا (از طریق دوچرخه های متصل به حرکت الکترونیکی بدون پایه که عمدتاً با پیشرفت تکنولوژی و گسترش وسایل موبایل) داشته است. به اشتراک گذاشتن به عنوان یک گزینه جذاب برای داشتن دوچرخه یا اتومبیل به لطف روش های جدید ارائه بسته های خدمات تحرک در بسته ها، دقیقاً به همان روشی که ما از خدمات پخش سرگرمی به جای خرید فیلم یا سوابق استفاده می کنیم، در نظر گرفته شده است.

چه انتظاری از دوچرخه های الکترونیکی داریم؟

دوچرخه های الکترونیکی دوچرخه هایی با کمک پدال هستند که مجهز به موتورهای الکتریکی با سرعت 25 کیلومتر در ساعت هستند. یک طرح دوچرخه مشترک با قفل شدن خودکار و اتصال گوشی های هوشمند تجربه سواری بسیار انعطاف پذیر را ارائه می دهد.

هنوز مشخص نیست که چگونه دوچرخه های الکترونیکی در بریزبن مستقر می شوند. آنچه ما می دانیم این است که این طرح به صورت خصوصی و با کمک یک مناقصه کوتاه مدت انجام می شود. همانند" CityCycle" ، 2،000 دوچرخه نیز در سرتاسر بریزبن ارائه خواهد شد که نحوه مدیریت آن مشابه اسکوترهای الکترونیکی است. دوچرخه های الکترونیکی می توانند به دو روش اسکوتر الکترونیکی و دوچرخه اسکله " CityCycle’s "بهبود یابند.

انعطاف پذیری سفر: ردیابی GPS و فناوری قفل هوشمند، نیاز به مکان یابی ایستگاه های متصل را برطرف می کند. کاربران می توانند سفرها را در مکان هایی که خودشان انتخاب می کنند، شروع کنند و پایان دهند. این به این معناست که آنها از ناامیدی ناشی از رسیدن حداکثر ظرفیت ایستگاه های اتصال به ویژه در مقاصد معروف مانند CBD، جلوگیری می کنند.

جذابیت گسترده تر: برخلاف اسکوترهای الکترونیکی و بازار هدف جوان تر آنها ، دوچرخه های الکترونیکی می توانند جمعیت بیشتری را که با دوچرخه سواری آشناتر هستند، جذب کنند. آنها همچنین ظرفیت حمل بار بیشتری را دارند و مجاز به استفاده در جاده ها هستند، در حالی که اسکوترهای الکترونیکی محدود به مسیرهای پیاده روی یا دوچرخه سواری در بریزبن هستند. در نیو ساوت ولز و ویکتوریا، اسکوترهای الکترونیکی کاملاً ممنوع هستند، اگرچه ممکن است تغییراتی در ایالت ویکتوریا به وجود آید.

کمک سواری: دوچرخه های الکتریکی می توانند دوچرخه سواری را برای افراد بیشتری، آسان و قابل دسترسی کنند. دوچرخه های الکترونیکی می توانند بر مشکلات تناسب اندام، به ویژه در آب و هوای گرم و زمین های تپه ای بریزبن، غلبه کنند.

 چه چیزی CityCycle را پنچر کرده است؟

CityCycle در سال 2010 و طبق قراردادی 20 ساله با یک اپراتور راه اندازی شد. این طرح در دستیابی به اهداف بلند پروازانه حمایت و با هدف پرداخت هزینه های خود، ناکام ماند. با وجود رشد استفاده تا سال 2018 ، از آن زمان، بازار تغییر و کاهش قابل توجهی، داشته است. دلایل عدم استفاده مشخص است:
1. CityCycle از طریق یک مدل انحصاری و فاقد رقابت، وارد بازار شد و طرح دوچرخه اشتراکی، تمرکز ثانویه برای جنگ افزار تبلیغاتی اپراتور" JCDecaux Group "بود. این مدل که مدلی جدید بود، با ظهور دوچرخه های بدون پایه، حذف شد.
2. سیستم پرداخت دست و پاگیر، اجاره دوچرخه را دشوار می کند. در ابتدا فقط کارت های هوشمند پذیرفته می شوند و در حالی که با معرفی کارت های اعتباری میزان جذب، افزایش می یابد، گزینه های پرداخت مبتنی بر موبایل، اسکوترهای الکترونیکی را برای کاربران پیاده رو، راحت تر می کند.
3. ورود طرح های اسکوتر الکترونیکی در سال 2018 بسیاری از کاربران" CityCycle" را به خود جلب کرد. همانطور که نمودار زیر نشان می دهد، همگیری ویروس کرونا در سال 2020، این طرح را دچار مشکل کرد، چرا که در این دوران، شهر قفل و خالی از سکنه شد.

مسیر موفقیت

همانطور که بریزبن به سمت یک طرح دوچرخه الکترونیکی بدون پایه می رود، توانایی آن در عملکرد بهتر از مدل قبلی خود، در نهایت تصمیم گیرندگان را مجبور به ارائه یک تجربه سواری ایمن و راحت کرد. این موضوع، چند دلیل کلیدی دارد:

قیمت گذاری و پرداخت: این طرح باید با حالت های فعلی (به ویژه اسکوترهای الکترونیکی)، جایی که ثبت نام و پرداخت با سیستم های موجود ادغام شده است، قابل رقابت باشد. افزایش وسایل نقلیه به عنوان یک سیستم عامل سرویس (MaaS) می تواند این سرویس را در برنامه های نقلیه مشترک و پیشنهادات بسته نرم افزاری (بسته بندی حمل و نقل عمومی و خدمات تحرک مشترک) گنجانده باشد.
در دسترس بودن: اگرچه مدل بدون اسکله انعطاف پذیرتر است، اما اپراتورها نیاز به مدیریت فعال توزیع دوچرخه و جلوگیری از شلوغی دارند. مسدود کردن راه های دسترسی و حتی آزاد سازی دوچرخه ها، از منابع مخالفت عمومی با سایر طرح های اشتراک بوده است. اگرچه جابجایی مجدد دوچرخه ها (با استفاده از وسایل نقلیه خدماتی) زمان و هزینه قابل توجهی را به خود اختصاص می دهد، اما حفظ یک شبکه متعادل و منظم که در دسترس بودن دوچرخه را به حداکثر برساند، بسیار مهم است.
راه اندازی اولیه: گسترش این طرح بسیار حائز اهمیت است، زیرا درک مثبت مردم از دوچرخه سواری بهتر از دوچرخه های بی استفاده است. نکته مهم این است که باید نسبت به فصل زمستان دقت کرد (همانطور که شهر ملبورن، این موضوع را در نظر گرفت) چرا که سفرهای دوچرخه در پایین ترین سطح سالانه خود قرار می گیرد.
زیرساخت چرخه: مانند دوچرخه سواری، ارائه شبکه های دوچرخه ایمن و متصل برای افزایش نرخ مشارکت، از اهمیت بالایی برخوردار است. البته، در مورد شهرهای استرالیا، کمبود تاریخی بودجه برای زیرساخت های چرخه، رشد آن را محدود می کند. اگرچه شورای شهر بریزبن متعهد به بهبود آزمایش خطوط دوچرخه سواری CBD در جاده است، اما هنوز کارهای زیادی باید انجام شود.

منبع
The Conversation