همیشه لازم نیست اقداماتی در سطح ملی برای کاهش تغییرات اقلیمی و آلودگی هوا صورت گیرد؛ گاهی کافی است تنها شهروندان با ایده پردازی خود به سازگاری با این عوامل بپردازند.
به نقل از ایمنا، مردم در اغلب نقاط جهان، طی یک دهه اخیر بیشتر از قبل از مضرات آلودگی هوا و تغییرات اقلیمی آگاه شده و اغلب تلاش کرده‌اند سهمی در به حداقل رساندن لطمه‌های ناشی از این بحران‌ها در زندگی خود و محیط اطرافشان به عهده گیرند. یکی از اقداماتی که تا کنون در میان مردم رایج شده، ایجاد مزارع کوچکی در بالکن‌ها و پشت بام‌ها بوده است. بدیهی است که به وجود آوردن پوشش‌های سبز گیاهی و جنگل‌کاری در محیط‌های شهری به افزایش تنوع زیستی و کاهش حدود یک و نیم درجه سانتی‌گرادی هوا کمک زیادی خواهد کرد.
از سوی دیگر، جنگل‌های شهری در زمین‌های خالی به جنبشی عظیم در سراسر جهان تبدیل شده است. این جنگل‌ها، اغلب پوشش‌های سبزی است که از گیاهان و سبزیجات تشکیل شده و بر اساس مطالعات مختلف، بسیار بیشتر از جنگل‌های سنتی و چوبی در کاهش دی اکسید کربن مؤثر واقع می‌شود. چنین تخمین زده شده است که تا سال ۲۰۵۰، جنگل‌های شهری امروز، به حذف حدود ۱۰ گیگا تن دی اکسید کربن در اتمسفر منجر شود که همین امر در کاهش تغییرات اقلیمی نیز سهیم خواهد بود. البته نباید تنها به جنگل‌ها برای دستیابی به هوای پاک تکیه کرد، بلکه همین مزارع شهری کوچکی که اغلب در فضاهای خالی خانه‌ها شکل می‌گیرد نیز در پاکسازی هوا نقش مهمی ایفا خواهد کرد.
جنگل‌های سبز کوچک شهری ایده‌ای نسبتاً ساده اما تأثیرگذار است که برای اولین بار در دهه ۱۹۷۰، توسط یکی از گیاه‌شناسان معروف ژاپنی مطرح شد و به سرعت در سراسر جهان ترویج یافت. از آن زمان به بعد مردم به استفاده از زمین‌های خالی برای کاشت و پرورش سبزیجات پرداخته و با کمترین مداخله، از مزایای بیشمار آن بهره گرفته‌اند. این جنگل‌های سبز، اکوسیستم‌هایی پیچیده و سازگار با شرایط محلی ایجاد کرده و تنوع زیستی را به طور قابل توجهی افزایش داده‌اند.
