استادیار و عضو هیئت علمی گروه شهرسازی دانشگاه یزد گفت: در شهرسازی عصر حاضر باید روی ترویج گفتمان‌های صحیح تمرکز شود تا سازندگان و شهروندان بدانند اگر بخواهند توسعه شهر را تنها با نگاه اقتصادی پیش ببرند، یک توسعه سرطانی در شهر رقم خواهد خورد و هویت بافت‌ها تغییر می‌کند.
محسن رفیعیان در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، عنوان کرد: در خصوص توسعه‌های جدیدی که پیرامون محدوده‌های حفاظتی یا اصطلاحاً عرصه‌های ثبتی شهرها اتفاق می‌افتد، کشمکش‌ها بسیار زیاد است چرا که سرمایه گذاران به دلیل مرغوبیت‌های موجود در این محدوده‌ها تمایل دارند با سرمایه‌گذاری توسعه را در این نقاط رقم بزنند یا حتی تراکم ساختمانی را تغییر داده و ارتفاع بیشتر از حد مجاز ساختمان خود را با پول خریداری و به نوعی منتفع شوند تا سود بیشتری کسب کنند.
وی ادامه داد: فعالان و دوستداران میراث فرهنگی و حتی آئین نامه‌ها و قوانینی که در ضوابط حریم محدوده‌های تاریخی وجود دارد، اجازه انجام این ساخت و ساز بیش از حد مجاز را نمی‌دهد و در این میان اختلافاتی ایجاد می‌شود.
استادیار و عضو هیئت علمی گروه شهرسازی دانشگاه یزد تاکید کرد: موضوع مهم در شهرسازی این است که توسعه باید در ربط با گذشته صورت گیرد، زیرا گاهی توسعه‌هایی که اتفاق می‌افتد هیچ ربطی با گذشته ندارد.
رفیعیان با بیان اینکه توسعه‌هایی که محل اختلاف و کشمکش می‌شود نه تنها ربطی با گذشته ندارد بلکه ارتباط زیادی با سود، متراژ، تراکم، اضافه ساخت و موقعیت خاص همچنین ارزش آفرینی یک بعدی و اقتصادی تنها برای سرمایه‌گذار دارد، گفت: امروزه در شهرسازی به جایی رسیده‌ایم که سرمایه‌گذار فقط تأمین منفعت خود را در نظر می‌گیرد به همین دلیل توسعه‌ها نه تنها ربطی با گذشته نداشته، بلکه ارتباطی با توسعه‌های امروزی نیز ندارد و در این میان حق با کسی است که توسعه را به صورت اصولی در ربط با گذشته و در عین حال در ربط با حال حاضر شهر می‌بیند.
وی ادامه داد: در صورت ساخت و ساز غیراصولی در بافت‌های تاریخی به ویژه محدوده اطراف میدان نقش جهان، شهر رشد سرطانی می‌یابد، رشدی که نه ربطی با گذشته داشته و نه ارتباطی با توسعه فعلی شهر دارد.
استادیار و عضو هیئت علمی گروه شهرسازی دانشگاه یزد اظهار کرد: در صورت ساخت و سازهای غیراصولی، بافت‌های تاریخی نمی‌تواند به عنوان بافت تاریخی مطرح شود زیرا هویت و تشخیص بافت تغییر یافته و یک توسعه کاریکاتوری رقم می‌خورد که شخصیت و هویت بافت تاریخی و حریم آن را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
