در سراسر جهان شهرها سعی می کنند انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهند، در حالی که با تهدیدها ( و البته فرصت هایی که ایجاد می شود) از نظر تغییرات آب و هوایی سازگار باشند. این کار ساده ای نیست، اما اولین قدم تهیه برنامه ای است که در آن چگونگی تحقق اهداف تعیین شده در توافق نامه پاریس توضیح داده شده و کمک به محدود کردن میانگین افزایش دما در جهان به کمتر از دو درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن دنیا است.
حدود 74٪ از جمعیت اروپا در شهرها زندگی می کنند و سکونتگاه های شهری 60-80٪ انتشار کربن را تشکیل می دهند, بنابراین منطقی است که در سطح شهری برنامه ریزی شود. تلاش برای دستیابی به اهداف کاهش کربن همچنین می تواند باعث کاهش آلودگی محلی و افزایش بهره وری انرژی شود که هم به سود مشاغل و هم برای ساکنان است.
اما سازگاری شهرها با تغییرات آب و هوایی به همان اندازه مهم است, حتی اگر نسل بشر انتشار کربن خود را به طور کامل کاهش دهد، به دلیل افزایش کربن ورودی که از شروع انقلاب صنعتی قبلاً وارد جو شده است، ما برای دهه های آینده با اثرات شدید تغییرات آب و هوایی روبرو خواهیم بود.
در جامع ترین نظرسنجی تاکنون ما با 30 محقق در سراسر اروپا همکاری کردیم تا در دسترس بودن و محتوای برنامه های محلی آب و هوایی را برای 885 شهر اروپا، در سراسر 28 کشور عضو اتحادیه اروپا بررسی کنیم. این موجودی از لحاظ کاهش و انطباق با تغییرات اقلیمی، نمای کلی از محل استقرار شهرهای اتحادیه اروپا را ارائه می دهد.
تابلوی امتیازات
خبر خوب این است که 66 درصد از شهرهای اتحادیه اروپا طرح تعدیل یا سازگاری را اجرا می کنند. کشورهای برتر لهستان (جایی که 97٪ شهرها برنامه های کاهش کربن دارند) آلمان (81٪) ، ایرلند (80٪) ، فنلاند (78٪) و سوئد (77٪) بودند.
در فنلاند نیز 78٪ از شهرها برنامه ای برای سازگاری با تغییرات آب و هوایی داشتند.
اما فقط اقلیتی از کشورهای اتحادیه اروپا (از جمله دانمارک، فرانسه، اسلواکی و انگلیس) تهیه برنامه های محلی آب و هوا را برای شهرها اجباری کرده اند. در این کشورها شهرها تقریباً دو برابر یک طرح کاهش معمول و گاهی تا پنج برابر بیشتر دارای برنامه سازگاری هستند.
در سایر مناطق اتحادیه اروپا، عمدتا این شهرهای بزرگ هستند که برنامه های آب و هوایی محلی دارند.
در عین حال برخی از کاستی ها قابل ذکر است: 33٪ از شهرهای اتحادیه اروپا (یعنی 288 شهر) هیچ برنامه ای برای اقلیم آب و هوایی خود ندارند (از جمله آتن (یونان) ، سالزبورگ (اتریش) و پالما د مایورکا (اسپانیا)). و هیچ یک از شهرهای بلغارستان یا مجارستان برنامه آب و هوایی مستقلی ندارد. فقط 16٪ از شهرها (که در مجموع 144 است) از طرحهای کاهش و سازگاری استفاده کرده اند، و بیشتر آنها در فرانسه و انگلیس بوده است - هر چند شهرهایی مانند بروکسل (بلژیک)، هلسینکی (فنلاند) و بن (آلمان) برنامه های مشترکی نیز داشته است.
برخی از شهرها ابتکارات آب و هوایی را به عنوان ویژگی مشترک در برنامه ریزی فعالیت های خود قرار داده اند که غالباً با هدف برنامه های گسترده زیست محیطی مانند انعطاف پذیری و پایداری شهری انجام می شود. بعضی از این شهرهای آینده نگر (به عنوان مثال روتردام و گودا در هلند) به خودی خود ممکن است برنامه های کاهش یا تغییر شرایط آب و هوایی مستقل نداشته باشند. در عوض مسائل آب و هوایی آنها در استراتژی های توسعه گسترده تر شهری ادغام می شوند، همانطور که در نورویچ، سوانزی، پلیموث و دونکستر در انگلیس نیز این موضوع دیده می شود.
کاهش، سازگاری یا هر دو؟
برنامه های کاهش اثرات تغییر اقلیم معمولاً سرراست هستند: آنها به دنبال روش هایی برای افزایش کارایی، انتقال به انرژی پاک و بهبود تاسیسات گرمایشی، عایق بندی و حمل و نقل هستند. با انجام این کار به احتمال زیاد موجب صرفه جویی مالی یا مزایای بهداشتی برای شهرداری و مردم می شود. به عنوان مثال تعداد بیشتر وسایل نقلیه با آلایندگی کم در جاده فقط به معنای انتشار کربن کم نیست, بلکه به معنی کیفیت بهتر هوا برای ساکنان شهر است.
سازگاری با تغییرات اقلیمی همیشه خیلی ساده نیست. هر منطقه نیاز به انطباق با روش های مختلف دارد. برخی از سازگاری ها (مانند سیستم های دفاعی در برابر سیل) می توانند به سرمایه گذاری هنگفتی برای ساخت نیاز داشته باشند و فقط به ندرت کارآیی آنها ثابت می شود. با این وجود برنامه ها و تدابیری وجود دارد که شهرها می توانند هم برای کاهش تهدیدات ناشی از تغییرات آب و هوایی و هم انطباق آنها با تغییراتی که در حال حاضر است، اقدام کنند.
یک راه برای مقاومت بیشتر شهرها در برابر تغییرات آب و هوایی، تلفیق زیرساخت های انرژی، حمل و نقل، آب و غذا است و به آنها اجازه می دهد منابع خود را ترکیب کنند. در حالیکه استفاده از حسگرها در شهرهای اروپایی رایج تر می شوند، نظارت بر تأثیرات برنامه های محلی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و ماندن در بالای جدول آب و هوای سالم آسان تر می شود. دانشگاه نیوکاسل در انگلستان صاحب رصدخانه شهری است که یکی از بزرگترین شبکه های سنجش دیجیتال شهری منبع باز در جهان را فراهم می کند.
از سوی دیگر شهرها باید نحوه مدیریت آب در سطح و زیر زمین را بهبود بخشند. نصب المان های سبز بیشتر در مراکز شهر یا مکان های استراتژیک می تواند به مناطق شهری کمک کند تا همزمان با موج گرما، بارندگی شدید و خشکسالی سازگار شوند. در راستای فهم مفید یا غیر مفید بودن برنامه ها و اقدامات برای ایجاد و بهبود برنامه های محلی آب و هوایی, ضروری است که شهرها به شبکه دانش و اشتراک دانسته های خود بپردازند.
البته شاید راحت تر باشد که شهرهای جهان در مورد تغییرات آب و هوایی برنامه های جداگانه در نظر بگیرند. با اینحال ما دریافتیم که شبکه های بین المللی آب و هوا، با توسعه و اجرای برنامه های آب و هوایی مشترک، تفاوت زیادی در کشورها و شهرها ایجاد می کنند. به عنوان مثال 333 شهر اتحادیه اروپا (از نمونه های بررسی شده ما) امضاکننده میثاق شهرداران هستند و از طریق این برنامه میثاق شهری حمایت و تشویق می شوند.
مطالعه ما نشان می دهد که شهرها تهدیدهای مربوط به تغییرات آب و هوایی را جدی می گیرند، اما مشخصاً کارهای بیشتری برای انجام دادن وجود دارد. این تقریباً قطعیت دارد که اگر شهرها برای حل و فصل تغییرات آب و هوایی برنامه ریزی و اقدام نکنند، قطعا در آینده وضعیت بسیار نامطلوبی پیدا می کنند.
در حالی که شهرها کارهای زیادی برای انجام دارند، شهرداری ها هنوز باید در امور پیشگام شوند (ارائه چارچوب های قانونی و نظارتی و راهنمایی). مطالعه ما نشان داده است که این یکی از موثرترین روشها برای اطمینان از آمادگی کامل شهرها و شهروندان آنها در برابر تهدیدها و فرصتهایی است که تغییرات اقلیمی آب و هوایی به وجود خواهد آورد.
منبع
The Conversation
Main Article Link
https://theconversation.com/we-examined-885-european-cities-plans-to-tackle-climate-change-heres-what-we-found-95733
