مقالات علمی، تخصصی، آموزشی و کاربردی

اردبیل یکی از کلان‌شهرهای ایران و مرکز استان اردبیل در شمال غربی ایران است. این شهر در قبل و پس از اسلام، مرکز آذربایجان بوده‌ و به‌علت قرارداشتن در مسیر جاده ابریشم، از رونق اقتصادی بسیار خوبی، برخوردار بوده‌است.
اردبیل مرکز شهرستان اردبیل و از شهرهای باستانی و تاریخی ایران است. این شهر در نزدیکی مرز جمهوری آذربایجان قرار گرفته و از سردترین شهرهای ایران محسوب می‌گردد.

شهر گرگان، مرکز استان گلستان و در جنوب شرقی شمال کشور ایران است. گرگان کنونی تا سال ۱۳۱۶ «اَستَرآباد» یا «اِستارباد» نام داشت. گرگان قدیمی که به عربی "جرجان" خوانده می‌شد شهری آباد و مهم بود که در نزدیکی گنبد کاووس امروزی قرار داشته و اینک ویرانه‌های آن در حوالی امام‌زاده یحیی بن زید قرار دارد.
شهر گرگان و منطقه پیرامونش که از نیمه سال ۱۳۷۶ به صورت رسمی به استان گلستان موسوم شده، از یکم دی ماه ۱۳۱۱ خورشیدی تاکنون به نام گرگان و دشت شهرت داشته‌ است.

مهدی جمالی نژاد

رئیس سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور

سال تولد: 1333

محل تولد: اصفهان

تحصیلات: رئیس سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور

آدرس اینستاگرام: Instagram: Instagram.com/mjamalinejad_ir

آدرس توییتر: Twitter: twitter.com/mjamalinejad_ir

سازمان فاوا برای تحقق تهران هوشمند و شهرداری دیجیتال با رسالت سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی راهبردی، نظارت و پایش فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری تهران و همچنین ایجاد و توسعه زیرساخت‌های ارتباطی و سخت‌افزاری و سرویس‌های نرم‌افزاری داده‌ای با بهره‌گیری از مناسب‌ترین فنا‌وری‌های نوین برای خدمات باکیفیت اقدام می کند. این امر مهم با تکیه‌ بر نیروی انسانی متخصص، ظرفیت‌های کارآمد موجود، نوآوری، مشارکت شهروندان و بخش خصوصی توانمند برای ایجاد شهری زیست‌پذیر انجام می شود.

از اقدامات اخیر این سازمان برای مقابله با شیوع ویروس کرونا، جمع آوری اطلاعات شهروندان از طریق QR کد برای شناسایی افراد و مکان های پرخطر بود. در همین رابطه سازمان فاوا، گزارش عملکردی را برای این فرآیند ارائه کرد که در زیر مشاهده می کنید:

منبع: اینفوگرافیک

در حال حاضر، چالش جهانی در دنیای به شدت در حال توسعه شهری، اطمینان از این است که شهرها بتوانند، محیط سالم و امنی را برای زندگی، اقتصاد، تولید و منافع اجتماعی برای گروه های مختلف و همچنین نسل آینده فراهم کنند. موفقیت در این امر به حکمروایی خوب و مشارکت و تعامل زن و مرد به عنوان شرکا و اعضای برابر برای تغییر بستگی دارد.

تاریخچه

شهرداری گرگان در سال 1304 تاسیس شد، اما باید پذیرفت که تاسیس بلدیه به سال های قبل از 1304 برمی‏ گردد. گفته شده است مکان اولیه استقرار بلدیه در «درخانه» عمارت "آقا محمد خانی" بود. با تاسیس ساختمان شهرداری اداره بلدیه رسماً به مکان جدید خود انتقال یافت و نام آن از سال 1314 تحت عنوان "شهرداری" فراگیر شد.
شهرداری در گذشته دارای وظایف متعدد و زیادی بود که آبرسانی به محلات، ایجاد و تعمیر معابر و نظافت آن‏ ها، تامین روشنایی، نظارت بر حمام‏ ها، مهمان خانه‏ ها، نانوایی‏ ها و قبرستان از جمله مهم ترین این وظایف بودند.

(برای آشنایی با شهر گرگان کلیک کنید)

در گذشته، آب شهر استراباد از طریق رود خاصه رود و چند قنات تامین می شد و یکی از کارهای بلدیه، نظارت بر تقسیم آب شهر بود. به همین منظور، ماموران بلدیه روزها آب را به محلات می‏ دادند و شب ها آن را در بین باغداران اطراف شهر تقسیم می‏کردند.
بعدها شهرداری در بعضی از محلات مانند میدان سرخواجه، منبع آبی مستقر کرد و شیر آب هم برای استفاده اهالی، در آن طراحی کرد. در سال 1331، مهندسین بهداشت منطقه مازندران با سرمایه پنجاه - پنجاه، سه حلقه چاه در سه نقطه شهر در محلات دربنو، سرپیر و فلکه شهرداری حفر کردند و در نتیجه، سه کیلومتر لوله کشی و 14 شیر عمومی کار گذاشته شد. به‏ علاوه یک منبع 600 متر مکعبی در خیابان شالیکوبی منتهی الیه ضلع جنوبی آن ساخته شد. طی سال‏ های 1336،1340،1341 و 1342 نیز اقداماتی در جهت آبرسانی به شهر صورت گرفت.

تامین آب شهر تا مدت‏ ها در دست شهرداری بود، تا این‏ که سازمان آب رسماً تشکیل شد. اداره این سازمان در دست هیئت مدیره بود و دو عضو هیات مدیره، اعضای انجمن شهر نیز بودند. همچنین تا مدت‏ ها تامین روشنایی شهر گرگان، برعهده شهرداری بود. به‏ همین منظور، مأموران شهرداری تعدادی فانوس تهیه کرده بودند که شب‏ ها آن‏ ها را پر از نفت کرده و در معابر آویزان می کردند. مسئول این کار در شهر استراباد تا مدت ها، نصرالله گرامی؛کارمند شهرداری بود.

بعدها کارخانه برق در پشت هتل میامی(میدان شهرداری) تاسیس شد. مالکیت این کارخانه خصوصی بود، ولی طرف قرارداد آن با شهرداری بود. این کارخانه تا سال های 1347- 1346 فعال بود و سرانجام به دولت واگذار شد. علاوه بر این، برای پاکیزگی محلات شهر، چند رفتگر به کار گرفته شد که آن ها زیر نظر سر رفتگر فعالیت می کردند. برای جمع آوری زباله‏ ها، از بلیش‏ محله، گاری اجاره کرده بودند که بعد از جمع آوری زباله‏ ها آن‏ ها را در خندق شهر کنار "تول چشمه" یا "قلعه کهنه" می ریختند.

سازمان ها

• سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی
• سازمان مدیریت حمل‌ونقل، بار و مسافر
• سازمان سیما، منظر و فضای سبز
سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری گرگان با ایجاد ساختاری منسجم و تخصصی و به منظور حفظ فضای سبز عمومی و توسعه آن در سال ۱۳۹۰ تأسیس شد. این سازمان در خیابان شهید رجایی، تقاطع رسالت جنب آتش نشانی، به فعالیت مشغول است. البته، در تابستان سال ۱۳۹۶ بر اساس دستورالعمل و چارت پیشنهادی سازمان شهرداری‌ها و دهداری‌های وزارت کشور این سازمان به سازمان سیما، منظر و فضای سبز تغییر نام داد.
• سازمان فرهنگی ورزشی

اسامی شهرداران گرگان
بعد از انقلاب
− حبیب اله قلیش لی
− ستار سیفی
− علی خان محمدی
− علی رمضانی
− محمد هاشم‎پور
− ابراهیم کریمی
− حسین صادقلو
− محمدمهدی ایرجی
− محمدابراهیم کریمی
− ابراهیم کریمی
− حسین صادقلو
− عبدالرضا دادبود

منبع:
سایت شهرداری گرگان

گروه تحقیقاتی gensler یک بررسی جامع از تحقیقات و اطلاعات موجود در مورد آلودگی هوا در چین، از جمله روندهای فعلی با هدف پرداختن به این مسئله فوری انجام داده و پس از جمع آوری این اطلاعات، مناطق و اهداف مشخصی را شناسایی کرده است که از طریق آنها با طراحی, می توانیم مشکلات آلودگی هوا را در داخل و خارج از منزل برطرف کنیم. در این مقاله نتایج این تحقیق را می خوانیم

"مجله بین المللی سرمایه انسانی در مدیریت شهری، International Journal of Human Capital in Urban Management"
 یک نشریه لاتین زبان سه ماهه رایگان با دسترسی آزاد وابسته به شهرداری تهران است و مقالات پژوهشی، بررسی ها، مطالعات موردی و ارتباطات کوتاه را شامل می شود که تمام جنبه های مدیریت شهری را پوشش می دهد.

تاریخچه

(برای آشنایی با شهر اردبیل کلیک کنید)

شهرداری اردبیل تاکنون ۴۵ شهردار داشته است که نخستین شهردار آن، میرزا بیوک آقا وهاب زاده بود  و هم اکنون، حمید لطف الهیان از سال ۱۳۹۴ عهده دار شهرداری اردبیل است.
شهرداری اردبیل در سال ۱۳۰۳ با عنوان بلدیه اردبیل تأسیس شد و اکنون دارای ۵ منطقه است و هر منطقه دارای ۳ ناحیه می‌باشد و با توجه به جمعیت بالای ۵۰۰ هزار نفر، به عنوان یکی ازکلان شهرهای ایران محسوب می‌شود. با توجه به مذهبی بودن شهر اردبیل، بافت قدیمی این شهر نیز بر اساس معیارهای اسلامی و شیعی طراحی شده و اکثر شهرداران، اولویت ساخت و ساز را در سال های ۱۳۱۰ تا ۱۳۵۰ ساخت و ساز با حال و هوای مذهبی قرار دادند.

از مشهورترین شهرداران اردبیل در تاریخ این شهر، مرحوم بابا صفری است که در شناساندن اردبیل به جهانیان نقش مهمی داشته و هم چنین مهندس اکبر نیکزاد که او نیز در پیشرفت و آبادانی شهر اردبیل، تاثیرگذار بوده است.

عمارت شهرداری

عمارت شهرداری اردبیل که به " عمارت بلدیه" نیز معروف است، از بناهای تاریخی ، زیبا و مستحکم شهر اردبیل و هم چنین یکی از شاهکارهای هنری به سبک معماری آلمانی است. ساخت عمارت بلدیه در سال 1314، در زمان نخستین شهردار رسمی اردبیل؛ آقاخان حبیبی و با نظارت مهندس اسماعیل دیباج در محدوده زمین نارین قلعه شروع شد و در سال 1317 تکمیل و به بهره برداری رسید. عمارت شهرداری در زمان ساخت، یک طبقه زیرزمین و یک طبقه همکف با سقف شیروانی بود که قسمتی از ساختمان کاربری اداری داشته و قسمت دیگر آن، سالن جلسات و همایش بود.
در سال 1361، قسمتی از ساختمان عمارت بلدیه تخریب و تغییرات زیادی در آن انجام می شود، به طوریکه تالار و سالن جلسات عمارت که در قسمت شمالی بنا قرار داشت، به طور کامل تخریب و سقف شیروانی بنا برداشته شده و به روش طاق ضربی و دیوار باربر، طبقه دیگری روی آن قرار می گیرد و نمای کل ساختمان به رنگ آجر زرد دوغابی، تغییر شکل پیدا می کند.
مساحت کل زیربنای این ساختمان، 1850 مترمربع است. تمامی مصالح ، مواد و سازه هایی که در این بنا به کار رفته است، بومی و حاصل دست پیشه وران محلی است. از ویژگی های معماری عمارت شهرداری می توان به استحکام، سرعت در ساخت و نظارت آن اشاره کرد، به طوریکه 81 سال از احداث آن می گذرد ولی باز هم آن استحکام اولیه را داراست.
عمارت شهرداری در سال 1394 به دستور شهردار وقت؛ دکتر حمید لطف اللهیان بازسازی و در سال 1396 تبدیل به موزه شهرداری شد تا پیشینه پرافتخار تاریخی، فرهنگی و هویت و تمدن پرشکوه شهر اردبیل را به نمایش بگذارد.

هم اکنون عمارت شهرداری دارای 16 گالری در طبقه همکف، اول و 18 غرفه در زیرمین است که هر کدام گویای تاریخ، فرهنگ و هویت این دیار کهن است. عمارت بلدیه در تاریخ 21 اسفند 1397 در لیست آثار ملی به ثبت رسیده است و یکی از جاذبه ها و آثار تاریخی مهم شهر اردبیل محسوب می شود.

جایزه جهانی خشت طلایی به عمارت شهرداری اردبیل
همزمان با گرامی داشت روز جهانی شهرها در سال ۲۰۱۹ در برج میلاد، با شعار «شهرهایی هوشمند، تاب آور و زیست پذیر» با شرکت ۲۰۰ پروژه و تجربه شهری از داخل کشور و ۳۰۰ پروژه از شهرهای جهان در حوزه معماری، شهرسازی و میراث فرهنگی، عمارت شهرداری اردبیل به عنوان پروژه برتر در حوزه بازآفرینی شهری برگزیده شد.

اسامی شهرداران اردبیل

قبل از انقلاب:
− میرزا بیوک آقا وهاب زاده 1303 تا 1304
− آقاخان حبیبی 1304 تا 1314
− مافی ۱۳۱۴ تا ۱۳۱۸
− خدابنده لو ۱۳۱۸ تا ۱۳۲۲
− وزیری ۱۳۲۲ تا ۱۳۲۶
− معین الدین طیار ۱۳۲۶ تا ۱۳۳۱

− بابا صفری ۱۳۳۱ تا ۱۳۳۲
− نجم الدین تهامی ۱۳۳۲ تا ۱۳۳۴
− موسی پناهی ۱۳۳۴ تا ۱۳۳۵
− هاشم وکیلی ۱۳۳۵ تا ۱۳۳۶
− سیف الله مستشاری ۱۳۳۶ تا ۱۳۳۸
− اسماعیل دیباج ۱۳۳۸ تا ۱۳۴۰
− سید نجفقلی اقبالی نمین ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۱
− محمد ارفعی ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲
− پرویز اتابکی ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۳
− خسرو محتشمی ۱۳۴۳
− محمد هادی نجات پور ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۵
− علی اوستا ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۷
− احمد نایبی ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۰
− غلامعلی اسدپور ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۱
− مصطفی لطفی ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۲
− علیرضا ضیغمی ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۴
− کریم شاهعلیزاده ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۶
− علی داداش زاده خیاط ۱۳۵۶ تا۱۳۵۷

بعد از انقلاب:
− پرویز خادم پور ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۸
− میر محی الدین ربانی ۱۳۵۸
− ابراهیم خلیل مفتاح پور ۱۳۵۸ تا ۱۳۵۹
− اصغر علایی ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۰
− مهدی نبی زاده ۱۳۶۰
− لطیف ذاکرزاده ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۴
− نورالدین استحمامی ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶
− حمدالله بهرامی نژاد ۱۳۶۶ تا ۱۳۶۷
− ابوالفضل صومعلو ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۱
− کمال الدین پیرموذن ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۷
− ولی آذرروش ۱۳۷۷ تا ۱۳۷۸
− عباس شیخ علیزاده ۱۳۷۸ تا ۱۳۷۹
− حسین افسانه ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۳
− غلامرضا نیازمند ۱۳۸۳
− کمال الدین پیرموذن ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۴
− غلامرضا نیازمند ۱۳۸۴
− یعقوب عزیززاده ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۶
− اکبر نیکزاد ۱۳۸۶ تا ۱۳۸۹
− احمد خواجوی ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۰
− صدیف بدری ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۴
− خلیل احمدیان ۱۳۹۴
− حمید لطف اللهیان ۱۳۹۴ تاکنون

منابع
ویکی پدیا
موزه شهرداری اردبیل

در حالی که دولت بیش از دو سال است در جنگ تمام عیار اقتصادی به سر می‌برد، افزایش ۱۸ درصدی بودجه عمرانی اگرچه با حد مطلوبِ دولت و مردم فاصله دارد، اما در شرایط کنونی، رشد قابل توجهی به نظر می‌رسد.

سیزدهمین گزارش شاخص جهانی نوآوری (Global Innovation Index) یا (GII)، در سال ۲۰۲۰ میلادی منتشر شد. در این گزارش، ظرفیت و عملکرد نوآوری ۱۳۱ اقتصاد در سراسر جهان مورد مطالعه قرار گرفته است. کشورهای مورد مطالعه، معمولا بیش از ۹۰% از جمعیت جهان و همچنین بیش از ۹۵% از تولید ناخالص داخلی دنیا را به خود اختصاص داده‌اند.

تاریخچه

شهرداری قزوین از نخستین شهرداری‏ها (بلدیه) در ایران است. تاریخچه تأسیس شهرداری قزوین به بیش از یکصدسال پیش بازمی‌گردد که در آن تاریخ، از شهرداری با عنوان "انجمن بلدیه" یاد می‌شد. اولین انجمن بلدیه در قزوین در سال ۱۲۸۶ خورشیدی تشکیل شد و در آن تاریخ، دو سال از مشروطیت در ایران، گذشته بود.
در دوران قاجاریه در قزوین در عهد حکمرانی شاهزاده الله قلی میرزا ایلخانی، اداره این شهر به نام (ریسمان سنج) که به عبارتی وظیفه آن دریافت نوعی عوارض سطح شهر بوده‌است، تأسیس می‌شود. ناجی قزوینی که از شاعران آن عهد است، مسئولیت نویسندگی این اداره را بر عهده می‌گیرد و انتخابات (انجمن بلدیه) یا انجمن شهر نیز در این فضا، صورت می‌پذیرد.

این انجمن از میان اصناف شهر انتخاب شد و افرادی چون: صدر الاسلام، حاج محمد حسن شاهرودی، حاج سید موسی بزاز و حاج سید میرزای عطار در آن عضویت داشتند. ریاست این انجمن به عهده صدرالعلماء، فرزند میرزا علی اکبر قرار گرفت. میرزا حسین صالحی ملقب به صدرالعلماء نوه محمدصالح برغانی قزوینی؛ بنیانگذار مدرسه صالحیه بود. او در همین مدرسه و بعدها در زمینه‌های اصول، فقه، حکمت و مقدمات ریاضی به تحصیل پرداخت. در واقع، می‌توان صدرالعلماء را "نخستین شهردار قزوین" به‌شمار آورد که از سوی مردم شهر به این سمت برگزیده شده بود.
(برای آشنایی با شهر قزوین کلیک کنید.)

اولین بلدیه یا شهرداری قزوین در سال ۱۲۸۵ تأسیس شد. شهرداری قزوین مانند دیگر شهرداری‌های ایران، سازمانی غیردولتی است و وظیفه آن، اداره شهر قزوین می‌باشد.
با انتخاب خواجه نوری به عنوان فرماندار قزوین در سال ۱۲۹۸ هجری شمسی، سید کاظم سرکشیک زاده به قزوین فرا خوانده می‌شود و کار سازمان‌دهی بلدیه قزوین به او واگذار می‌گردد، وی سازمان مرتبی را با شعبه‌هایی چند و تعیین بودجه مشخص برای بلدیه قزوین ایجاد می‌کند. از آنجا که بلدیه آن روز جز دریافت عوارض دروازه‌ها (نواقلی) درآمد دیگری نداشت، فقط می‌توانست حقوق کارمندان خود را تأمین کند و اقدامی در زمینه آبادانی و پاکیزگی شهر انجام نمی‌دادند.

پس از به سلطنت رسیدن رضا شاه و انتخاب بوذر جمهری به سمت کفالت شهرداری تهران و انجام فعالیت‌های گسترده در سطح شهر تهران، شرایط قزوین که با تهران فاصله اندکی داشت، بیشتر به چشم آمد و از این رو روزنامه‌های محلی و شخصیت‌های مؤثر شهر و وکلا برای جلب توجه دستگاه حکومت و شخص رضاشاه به مشکلات شهر قزوین و ایجاد یک بلدیه فعال، دست به یک رشته فعالیت‌های چشم‌گیر می‌زنند که از آن‌ میان می‌توان به فوق‌العاده (روزنامه) رعد در قزوین در تاریخ ۲ مهر ۱۳۰۶ خورشیدی اشاره نمود. این فوق‌العاده به مناسبت سفر رضا شاه به همراه ولیعهد به قزوین و عبور از آن شهر، انتشار یافت و وظیفه آن نقل مشکلات مردم شهر قزوین بوده‌است.
در این درخواست از شاه تقاضا شد تا قزوین جزو یکی از محلات تهران محسوب شود که این درخواست بیانگر آن است که فعالیت های شهرداری در تهران، توجه ساکنان قزوین را به خود جلب کرده بود.

شادروان سید محمد علی گلریز؛ نویسنده کتاب معروف دو جلدی مینودر (باب الجنه قزوین) درباره پرونده های شهرداری قزوین و چگونگی از میان بردن آنها اشاره کرده است که ارتش اشغالگر سرخ در سال1320 در جریان جنگ دوم جهانی، پس از به اشغال در آوردن شهر قزوین و تسلط بر تمامی سازمان ها و اداره های دولتی شهر، پرونده های شهرداری را از بین می برد. آنها پرونده ها را به عنوان مصالح برای بستن جلوی نهر و برگرداندن آب، مورد استفاده قرار دادند.

عمارت شهرداری قزوین

عمارت شهرداری قزوین، مربوط به دوره قاجار است و در خیابان شهرداری قزوین واقع شده‌است. این بنا اولین ساختمان شهرداری در ایران است.

پیشینه عمارت

در سال ۱۲۷۱ ه‍.ش امتیاز ساخت راه انزلی به قزوین، از طرف ناصرالدین شاه به شرکت روسی «بیمه و حمل‌ونقل» داده شد. شرکت روسی اقدام به ساخت مجموعه بناهایی برای خود در محوطه خوش آب‌وهوای شمال شرقی شهر قزوین (محله پنبه ریسه) کرد که به «کانتور» که در زبان روسی به معنای دفتر کار و اداره است، مشهور شد. از جمله این بناها، عمارت لاله‌زار (ساختمان بلدیه یا همان شهرداری کنونی) می‌باشد. این ساختمان را به عنوان تماشاخانه (سالن تئاتر و سینما) در قزوین احداث کردند تا مورد استفاده کارکنانی که در تأسیسات ساخت راه شوسه کار می‌کردند، قرار گیرد.

بدنبال انقلاب کمونیستی در سال ۱۹۱۷ میلادی و لغو امتیازهای استعماری، اتباع روسیه از ایران خارج شدند. با ترک روس‌ها، محوطه کانتور (مجموعه بناهای ساخته شده توسط روس‌ها) به دست انگلیسی‌ها افتاد که به بهانه دفع کمونیسم وارد قزوین شده بودند. پس از اتفاقات سوم اسفند ۱۲۹۹ خورشیدی که به کودتای سیاه نیز مشهور است؛ انگلیسی‌ها ایران را ترک کرده و قسمتی از محوطه کانتور، محل استقرار نیروهای امنیه (ژاندارمری) قرار گرفت.

براساس مصوبات جلسه هیئت وزیران در شانزدهم خرداد سال ۱۳۰۶، عمارت لاله‌زار به عنوان مدرسه دولتی به وزارت فرهنگ و معارف تحویل داده شد، ولی در ششم شهریور همان سال به دنبال سفر رضا شاه به قزوین و اقامت او در مجموعه لاله‌زار، دستور وی مبنی براختصاص این بنا به بلدیه، باعث شد سه روز بعد از این دستور، بلدیه قفل عمارت لاله‌زار را شکسته و عمارت را تصرف کند و بعدها فضای اطراف کلیسای کانتور، در اختیار اداره فرهنگ و معارف قرار گرفت.

معماری

این بنا دارای شش ستون در ایوان جنوبی است که در حد فاصل ستون‌ها، پایه‌های سنگی چهارگوشی تعبیه شده که به جای گلدان استفاده می‌شود. این ستون‌های استوانه‎ای، سرستون‌هایی تزیینی به شکل حلزون همراه با گل دارند و حامل سقف بنا هستند.
چهار مناره کوتاه آجری به صورت مکعب در بالای پیشانی ساختمان که تزییناتی از گچ روکار و آجرکاری به سبک گره چینی داراست، با طاق تزیینی همراه شده‌است. در و پنجره‌های جنوبی، شرقی و غربی ساختمان، قابی تزیینی به شکل طاق یا قوس و شیشه‌های رنگی دارند. چند اتاق بزرگ و کوچک و یک سالن تقریبا دویست متری با تزئینات گچبری مختصری در سقف، از ویژگی‌های دیگر این عمارت به‌شمار می‌روند.

موزه بلدیه

این عمارت به تازگی مرمت و تبدیل به موزه بلدیه (شهرداری) شده‌است. از جمله آثاری که در این موزه به نمایش گذاشته شده‌است، می‌توان به زین اسب، دستگاه تایپ و رادیوگرام صدرالعلماء اولین شهردار قزوین، مکاتبات اداری، نامه‌های مردم، بیش از ۲۰۰۰ سند از حوزه‌های شهرداری و نیز اسنادی در خصوص شرکت‌های زیر مجموعه شهرداری، مثل شرکت آب و برق به معرض دید گذاشته شده‌است.

ثبت ملی

این اثر در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۳۷۸ با شماره ۲۵۸۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

منابع:
ویکی پدیا
سایت شهرداری قزوین